Nəhcül-bəlağənin şərhi (22) (1-ci xütbə)

اعْتَرَتْهُ الْحَمِيَّةُ وَ غَلَبَتْ -عَلَيْهِمُ‏- عَلَيْهِ الشِّقْوَةُ وَ -تَعَزَّزُوا- تَعَزَّزَ بِخِلْقَةِ النَّارِ وَ -اسْتَوْهَنُوا- اسْتَوْهَنَ خَلْقَ الصَّلْصَالِ.فَأَعْطَاهُ اللَّهُ النَّظِرَةَ اسْتِحْقَاقاً لِلسُّخْطَةِ وَ اسْتِتْمَاماً لِلْبَلِيَّةِ وَ إِنْجَازاً لِلْعِدَةِ فَقَالَ‏ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ إِلى‏ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ.‏

Şeytan qürurlandı və lovğalandı, bədbəxtlik ona qalib gəldi, təkəbbür etdi. Oddan yaradıldığına görə özünü böyük sayaraq bir parça quru torpaqdan yaranmış Adəmi özündən aşağı sandı. Beləliklə, Allah qəzəbinin ona şamil olması üçün Şeytana möhlət verdi.Və (şeytana da möhlət verdi) onun imtahan və sınağının tamamlanması, ona verdiyi vədin başa çatması üçün buyurdu: «Sən məlum günə qədər möhlət verilmişlərdənsən» (müəyyən olunmuş günə qədər həyatdan bəhrələn).